Zeilen met kinderen – zeeziekte

November 2019

In onze serie blogs “zeilen met kinderen” schrijven wij over onze ervaringen met Wende en Isa aan boord. Dit keer over zeeziekte, bijna iedereen heeft in enige mate last van en kinderen dus ook. Hoe ga je hiermee om en wat betekent dit voor je droomreis?

Zeeziekte is een heel natuurlijk verschijnsel van je afweersysteem. Je lichaam kan de beweging van het schip niet rijmen met wat de ogen waarnemen en denkt dat het is vergiftigd. Als afweermechanisme ga je dan vervolgens, rillen, gapen en uiteindelijk overgeven om die vergiftiging kwijt te raken. Als je het hoe en wat beter wil begrijpen kan je hier, op de site van de Zwerfcat, een uitgebreide uitleg vinden.

Bruisendwater

Onze eerste zorg is om zelf niet ziek te worden. Hiervoor hebben we al het nodige geprobeerd en bij ons werken zeeziekte tabletten goed in combinatie met regelmatig eten van droog voedsel, geen alcohol de dag ervoor en zorgen voor een stevige bodem bij vertrek. Wij vertrekken liever niet ’s ochtends vroeg. Wat niet werkte zijn polsbandjes, niets nemen en naar de horizon kijken. We hebben ook speciale pleisters (Scopoderm) die je achter je oor kan plakken en voor langere tijd blijven werken, maar de bijwerkingen ( droge mond, niet scherp kunnen zien) vonden we niet prettig. Het helpt daarnaast ook om de nachten voor een langere zeiltocht voor anker te liggen en te wennen aan de bewegingen van het schip. Met kinderen moet je toch regelmatig naar binnen om iets te pakken en daarom is het belangrijk zelf niet zeeziek te worden. Daarnaast kan de algehele malaise door zeeziekte leiden tot onverschilligheid en onoplettendheid wat de veiligheid in gevaar kan brengen. Helaas lukt het ons niet altijd om vrij te blijven van zeeziekte. Nu we langer op reis zijn en continu achter anker liggen merken we dat we ingeslingerd zijn en blijven, je lichaam is gewend aan de bewegingen van het schip. Over het algemeen geld dat de meeste personen binnen drie dagen zijn gewend.

Maar hoe reageren onze kinderen?

We kunnen uiteraard alleen over onze eigen ervaringen schrijven. Wende is wel gevoelig voor zeeziekte, dit merkte we al toen we voor het eerst het zeegat uitvoeren met haar. Ze was toen nog 6 a7 maanden oud en trok groen weg toen de boot begon te rollen over de golven van de Vliestroom, dat baby’s geen last hebben is voor ons dus een fabel. Isa kan er daarentegen beter tegen maar wordt uiteindelijk ook misselijk maar heeft slechts één keer hoeven overgeven tot nu toe. Wat opvalt is dat de meiden veel veerkrachtiger zijn als een volwassene. Na het overgeven voelen ze zich vaak al een stuk beter, krijgen weer praatjes en willen zelfs wat eten. Daarnaast heeft Wende haar eigen remedie en dat is slapen, als ze zich niet lekker voelt gaat ze in haar autostoel zitten en valt snel in slaap. We merken tevens dat de meiden redelijk snel ingeslingerd raken en daarmee gewend aan de bewegingen van het schip. Ze hebben beide niet dermate last dat het onze reis beïnvloed, met de juiste voorzorgsmaatregelen maken we tot nu toe een mooie reis.

Remedie

Op kortere dagtochtjes is er eigenlijk weinig aan de hand en hoeven we geen acties te ondernemen. De meiden spelen dan zowel binnen als buiten zonder problemen. Op langere stukken, meer als vijf uur, waarbij we golven verwachten geven we preventief medicatie. Wende en Isa krijgen Primatour of Cinnarizine ze hebben dit jaar geleerd deze in te nemen met een lepel yoghurt en zijn daar erg trots op.Bij meerdaagse tochten krijgen de meiden ’s ochtends en ’s avonds een pil voor de eerste drie dagen. Op de derde dag merk je dat iedereen in het ritme zit meer praatjes krijgt er weer geklauterd en geklommen wordt, kortom we zijn ingeslingerd. We zorgen ook dat we regelmatig blijven eten, hierbij hebben we niet een speciaal dieet maar vette dingen proberen we te vermijden. Wat ook helpt is dat je je vertrek kan plannen en daarmee de verwachte wind en golven. Wij zullen er niet snel voor kiezen om aan de wind met veel golfslag uit te varen aangezien we weten dat dit vragen om problemen is. Het is namelijk een groot verschil of de golven van voor of van achter komen, dat laatste is een stuk aangenamer. De aankomst is lastiger te plannen doordat meerdaagse weersverwachting niet altijd betrouwbaar zijn maar ervaring leert dat je tegen die tijd gewend bent aan de bewegingen van het schip.

Tijdens deze reis zijn de meiden beide één a twee keer zeeziek geweest en moesten daarbij overgeven. Gelukkig hebben ze er niet langdurig last van gehad. Momenteel zitten ze tijdens het varen meer binnen als buiten zodat ze kunnen knutselen, tekenen, spelletjes doen en iPad kijken. We merken dat ze gewend raken aan de bewegingen van het schip.

Chillen onderweg

Boordapotheek

Wij hebben de nodige middelen aan boord waarvan een deel ook aan kinderen kan worden gegeven. Helaas is dat deel alleen oraal te nemen, wij hebben geen alternatief gevonden. Wij gebruiken Cinnarizine of Primatour. Voor langere tochten plakken wij, de volwassenen, Scopoderm pleisters achter het oor. Deze kunnen 3 dagen blijven zitten en mag je max 6 dagen achtereen gebruiken. Daarnaast hebben we nog hoog gedoseerde gembertabletten voor de kinderen. Apotheek de Heyn in Antwerpen heeft zelf capsules gemaakt tegen zeeziekte. Het is een combinatie van Scopolamine, Cinnarizine en Coffeine. Deze hebben wij de laatste tocht gebruikt en lijken tot nu toe het beste te werken.

Medicatie tegen zeeziekte

Zeilersdementie

Hoe vervelend de tocht ook is, de euforie van de aankomst doet alles vaak snel vergeten. Het blijft bijzonder om met je eigen schip ergens aan te komen, een nieuwe plek die ontdekt kan worden. Deze zeilersdememtie houdt veel zeilers op de been, want met zeeziekte ben je nooit alleen…

Eerder in de serie Zeilen met Kinderen:

• Praktische tips…

Veiligheid…

Waar naartoe??