Oktober 2018
Eén van de warmste en droogste zomers ooit loopt op haar einde. Maar zelfs nu, in oktober, is het weer nog verbluffend mooi. Na een prachtig seizoen is het tijd om de boot naar de winterstalling te varen. We hebben tijdens een mooi zeilweekend de tijd voor een terugblik en vooruitblik…
Zaterdagochtend vragen we Pake Rinze of hij ons naar Makkum wil brengen. Ondertussen pakken we de tassen, ontbijten en zorgen dat we klaar staan. Terwijl we over de A7 rijden denken we terug aan het begin van het seizoen. Na een winter lang klussen hadden we onze boot bijna klaar voor vertrek, de salon is verbouwd, twee hutten samen gevoegd, nieuwe luiken geplaatst en extra opberg ruimte gecreëerd. Familie omstandigheden hebben ons doen besluiten om dit jaar niet te vertrekken, een besluit dat snel genomen was en waar we nog steeds achter staan. Dat we huis en baan al hadden opgezegd hebben we gelukkig kunnen oplossen. Een zomer in een villa met dito tuin was zeker geen straf.
Eenmaal in Makkum willen de meiden nog even naar Tattoo, de kaketoe van de camping. Dit was het eerste seizoen waarin we het schip niet in de verhuur hadden en in een haven naar onze keuze. Het gaf ons de vrijheid om het schip optimaal te benutten. Het feit dat je al je spullen aan boord kan laten is een verademing. Los van de vakantie in juli hebben we veel weekenden kunnen varen. Het voorjaar is er bij in geschoten door klussen, inpakken en verhuizen. Makkum is een fijne uitvalsbasis en de marina heeft alle faciliteiten.
Pake helpt met het losgooien van de trossen en zwaait ons uit als we voor het laatst de haven uitvaren. Eenmaal op het IJsselmeer gaan de zeilen omhoog en de motor uit, met een knik in de schoot racen we naar Stavoren. Kijkend naar het grootzeil denken we terug aan de eerste keer dat we deze hesen. We hebben er al veel plezier van gehad en zijn blij met de uitvoering. Toen we tijdens onze zomervakantie voor het eerst in ons nieuwe bed konden slapen gaf ook dat een voldaan gevoel.
Terwijl Stavoren in zicht komt realiseren we dat we niet eens zoveel op het IJsselmeer hebben gevaren. Tijdens onze zomervakantie hebben we met tropische temperaturen heerlijk op het Wad rond gescharreld, van zee en strand genoten en de eilanden per fiets verkend. Aangezien de zomer lang aan hield hebben we regelmatig op vrijdag de trossen los gegooid voor een weekendje varen. Dit voelde al snel als mini vakanties. Al met al hebben we daardoor nog aardig wat mijlen kunnen maken, voornamelijk mooi weer zeilen. Zelfs in september en oktober zijn we nog regelmatig op het water te vinden.
Lees hier meer over zeiltochten die we hebben gemaakt afgelopen seizoen:
Ondertussen is het zeil weer gestreken en varen we de sluis in om het Johan Friso kanaal op te gaan. Eenmaal voorbij Stavoren staat er nog een redelijke wind en lopen we voor de wind met alleen een genua ruim 5 knopen. Eind van de middag komen we aan bij Camping de Kuilart in Koudum. We leggen aan naast het restaurant, het zwembad en de speeltuin. De meiden willen gelijk van boord om te gaan spelen. Ze hebben afgelopen seizoen genoten van al onze tripjes en we hebben veel leuke plekken met ze aan gedaan. Voor anker liggen en dan zwemmen vanaf de boot vonden ze fantastisch. Hun band met het water wordt steeds sterker en dat wordt nog eens extra duidelijk als zowel Wende als Isa alleen van de grote glijbaan afgaan die avond. Froukje vangt ze op als ze beneden zijn en de meiden vinden het fantastisch.
De volgende ochtend vertrekken we na een rondje speeltuin. De wind is nog steeds zuid west en we kunnen daardoor alles bezeilen. We hijsen gelijk onze gennaker en in volledige stilte met een opkomend waterig zonnetje varen we de Flussen op. De gennaker is veel gebruikt dit seizoen en dat heeft mooie plaatjes en fijne tochtjes opgeleverd. Bijvoorbeeld die keer dat we met ruime wind over een vlakke Wadden zee naar Texel zijn gevlogen, dat was echt ultiem genieten. Als we bij Goingahuizen door de brug moeten gaat ons vel roze zeil voor het laatst dit seizoen naar beneden. De wind trekt aan en op het Princess Margriet kanaal varen we liever met de genua.
Uiteindelijk kunnen we de hele terugweg zeilen en genieten van het mooie weer. De boot ligt nu weer bij Joost zijn ouders achterhuis, waarvoor dank! De komende winter gaan we de laatste klussen aan boord afmaken. We willen zonnepanelen en windgenerator plaatsen en de korte golfzender aansluiten. De bekabeling van onze stroomvoorziening moet worden opgeschoond en beter georganiseerd. Tot slot willen we de verstaging controleren en eventueel vervangen. We zullen Isis nu snel weer leeghalen en aftuigen, als we dan aan de eerste klussen beginnen veranderd ze snel in een klusboot. Gelukkig vinden wij dit ook een leuk onderdeel van het booteigenaarschap.
Wat het volgende seizoen gaat brengen en of we dan gaan vertrekken is nog niet duidelijk. We verwachten in de komende maanden beter inzicht te krijgen in onze opties en dan een weloverwogen keuze te maken. De droom om te vertrekken blijft voor ons bestaan maar de tijd moet juist zijn zodat we met een gerust hart kunnen uitvaren… Dat we weer veel zullen gaan varen is wel duidelijk want we genieten nog steeds van iedere mijl die we maken. De vrijheid om je eigen koers te varen, hele dagen buiten zijn, het moment waarop de motor uitgaat en het stil is, het gevoel als de wind de zeilen vult en de boot snelheid maakt, het zijn allemaal redenen waarom wij zo van zeilen houden.
Land in zicht!!!
Uitwaaien op het IJsselmeer
Prachtig geschreven, super dat jullie en de meiden zo genieten en dat het een gezamenlijke hobby is!