September 2018
Soms brengt een kort tochtje alles samen. De ideale windsnelheid en hoek, de warmte van een laatste septemberzonnetje, een mooie haven om naar toe te varen en samen zijn met z’n viertjes. Toen we onderweg vroegen aan Wende waar ze naartoe wou, koos ze voor Hindeloopen.
Vrijdag vertrekken we laat in de middag naar Makkum. De meiden zijn dolblij dat we in een restaurant gaan eten. Isa is alleen doodop van een lange week bij de opvang en pake en beppe. Als we aan boord komen brengen we de meiden direct naar bed en vallen zelf niet veel later in slaap. Het blijft toch fijn om zo aan boord te kunnen stappen en even alles de boel te laten. Nu we de boot niet meer verhuren hoeven we ook niet meer alles aan boord te slepen en volstaat een weekend tas, of twee, of drie of vier als je kinderen hebt.
Op zaterdag worden we wakker met een zonnetje in de kuip. Het warmt al snel op en de lucht is stralend blauw. Dit is nu al beter als voorspeld. Na een paar boodschappen en een nieuwe gasfles varen we de haven uit. Zodra we bakboord uit kunnen op het IJsselmeer gaan de zeilen omhoog. Met zo’n 12 – 16 knopen wester wind varen we net iets ruimer als halve wind. Dit is echt heerlijk zeilen, weinig golfslag, de boot helt niet over, zonnetje, in je t-shirt en met een snelheid tussen de 7,5 en 8 knopen (dit is snel voor ons schip). We halen onderweg nog een paar boten in, goed voor ons ego, en varen snel op ons doel af. Dit is ook gelijk het nadeel van onze snelheid, nog voor de lunch zullen we aankomen… Daarom is het zaak om van iedere minuut te genieten en dat lukt goed. Wende en Isa kijken naar alle kites bij Workum en zwaaien naar voorbij varende schepen. Aangezien Hindeloopen, zoals vaak, aan lager wal ligt is het binnenvaren van de haven altijd vrij hobbelig. Zodra je tussen de havenhoofden bent is het rustig. De havenmeester is goed zichtbaar dankzij zijn witte pet en semi formele kleding. Het is mooi om te zien dat dit in stand is gebleven nadat de markante havenmeester die altijd in keurig pak en witte pet rondliep is gestopt. We krijgen een mooi plekje aan de kade naast de ingang van de sluis. De meiden willen direct van boord om de haven te verkennen.
Na een rondje haven, rennen, springen, over muurtjes lopen en een lunch aan boord is het tijd om het stadje (ja een van de 11) te verkennen. Hindeloopen blijft een van de mooiste Friese dorpen met kleine straatjes en oude huizen. Je waant je gelijk een paar eeuwen terug in de tijd. Nu Leeuwarden culturele hoofdstad is van Europa zijn er door heel Friesland initiatieven. In ieder van de 11 steden zijn fonteinen geplaatst die door kunstenaars van over de hele wereld zijn ontwikkeld. Nadat we de nodige bezoekers die de fontein vanuit iedere hoek op de foto wilden zetten in de weg hadden gelopen zijn we op zoek gegaan naar een ijsje. De kuip lag nog de rest van de middag in het zonnetje en daar hebben we met een borrel heerlijk van genoten. Ondertussen hadden we goed zicht op hoe de haven zich langzaam verder vulde. Net als op een camping is het een genot om te kijken hoe anderen zich naar binnen manoeuvreren en aanleggen.
Zondagochtend begon zonnig maar na het ontbijt kwam er een flinke bui over. Deze hebben we afgewacht en zijn vervolgens uitgevaren. Aanvankelijk in de haven dachten we dat er minder wind stond en dat deze zuidelijker zou zijn. Eenmaal op het IJsselmeer toch besloten om de gennaker die klaar lag in de zak te houden. Met een mooie ruime wind en vol tuig stoven we met ruim zeven knopen op Makkum af. Wederom heerlijk zeilen, lekker actief en vooral buiten zijn met de laatste warme dagen van het seizoen. Nog voor de lunch varen we de haven in en leggen de boot vast. Onder toezicht van de buren varen we in één keer steken de boot achteruit de box, we krijgen zelfs een compliment. Oefening baart kunst zo aan het einde van het seizoen…
We ruimen de boot op en halen alvast de eerste zaken van boord. Dit was weer een heerlijk en ontspannen weekendje weg. Hopelijk kunnen we in oktober ook nog een keer genieten. Eind van de middag vieren we in Veenwouden de verjaardag van ons oudste neefje Jesper en vallen met de zoete inval binnen bij pake en beppe voor het eten…
Als je de blije gezichtjes van de meisjes ziet, genieten zij evenveel als jullie van de zeiltochtjes.
joost je kunt er wel een boek van maken.
mooi verslag, van ZEIL REIS
Haha, wellicht gaan we het ooit bundelen…
Joost, Het was al enkele maanden gelden dat ik voor het laatst een verhaal op ISIS had gelezen. Maar ik heb nu eindelijk weer eens de email open geklikt. Ik vind dat jij, jullie, mooi schrijven. Echt. Het leest alsof je er bij bent, het leest erg prettig. En leuke foto’s.