Wat een heerlijke zomer is het tot nu toe en wat een genot dat we de boot kunnen pakken in onze vrije weekenden. Het voelt iedere keer alsof we op vakantie zijn. Op vrijdag is het eind van de middag hoog water en dus gunstig om te vertrekken naar Vlieland…

We liggen met nog twee andere schepen in de sluis, de andere kant op richting het IJsselmeer is het echter een stuk drukker en ligt de sluis vol. We worden dan ook snel geschut en varen snel het zoute water op. Er staat weinig wind dus de motor staat bij om de gang erin te houden. Los van de veerboten en alle Urker vissers die naar huis varen komen we weinig schepen tegen. Vakantievaarders varen liever overdag…

Met een langzaam ondergaand zonnetje naderen we Vlieland. Dit blijft een mooie aanloop, helemaal als de Stortemelk rustig is. Vlak langs het strand varen we met laag water richting het dorp. De haven laten we stuurboord liggen, want zoals we verwacht hadden zien we een dubbele rode vlag, dubbele rode lichten en staat er een bord “haven vol”. We varen door tot voorbij de veerhaven en zoeken een ankerplek ter hoogte van de vuurberg/vuurtoren. In een tweede poging pakt het anker goed en liggen we als een huis terwijl het opkomende water met 1,5 knoop onder ons doorstroomt. Een nieuwsgierige zeehond komt nog even gedag zeggen en ziet dat het goed is. Tijd om te slapen…

Bijboot expeditie

Het is prachtig wakker worden midden in de natuur van het Wad. De meiden slapen uit en we genieten van een rustig ontbijt in de kuip in het zonnetje met alleen het geluid van vogels om je heen. Aangezien we naar de wal willen om van het eiland te genieten blazen we onze bijboot op. Zodra deze in het water ligt zijn Wende en Isa niet meer te houden, “we willen in het kleine bootje”. Niet veel later zitten we bepakt en bezakt aan boord en varen tegen de stroom in naar de jachthaven, de enige plek waar je je bootje kan achterlaten. Dit gaat prima totdat we zien dat er geen koelwater meer uit de motor komt. Iets wat we scherp in de gaten hielden aangezien dit de reden was om niet ons zwaardere motortje mee te nemen. Snel even de motor stoppen en kijken of de waterinlaat vrij is. Niets te zien, motor weer starten en er is weer koelwater. Conclusie er zal wel wat zeewier voor hebben gezeten. Echter niet veel verder stopt de koeling weer en komt er nu ook rook af. Snel naar de dichtstbijzijnde ton om de boot vast te leggen, want er staat een behoorlijke stroom. Uiteindelijk varen we van ton tot ton en laten de motor tussendoor afkoelen. Het laatste stuk worden we naar binnen gesleept. We zijn er, althans in de haven we moeten vanmiddag weer terug… Het vertrouwen in een goede terugtocht is weg en roeien tegen de stroom in zal niet lukken daarvoor ligt de boot te ver. Aangezien we de motor ook niet kunnen laten maken besluiten we te wachten tot de kentering en opkomend water zodat we geen last hebben van de stroom en roeien wel tot de opties behoord. Dit betekent dat we ons tot 20.30 kunnen vermaken op het Vlieland. Gelukkig hebben de meiden uitgeslapen.

Na een heerlijk dagje strand, lunchen en douchen op de camping besluiten we, voor we wat gaan eten, nog even bij ons bootje te kijken. Tot onze verbazing liggen er op de plek waar deze lag nu drie grote zeilboten. Ohjee, bijboot weg, zo wordt het helemaal lastig terugkomen. Na enige navraag en zoeken vinden we haar terug. Ze moest plaats maken en was even verplaatst.

Na een lekker diner met uitzicht op Isis en uiteraard een ijsje bij -12 leveren we de fietsen in, spelen nog even op het voor de meiden bekende speeltoestel van de haven en stappen in de bijboot. De motor start gelukkig en rustig varen we de haven uit. Er staat nog steeds een beetje stroom tegen. Met minimale toeren en vermogen varen we richting onze boot, het koelwater nauwlettend in de gaten houden. We durven beide niet te zeggen dat het goed gaat om de situatie niet te beheksen. Als de veerboot plotseling om de hoek komt wijken we toch maar even flink uit om meer dan voldoende ruimte te geven. Alhoewel het een catamaran is komen we liever niet tussen de drijvers…

Uiteindelijk komen we langzaam maar veilig aan. Wel is duidelijk dat we de buitenboord motor gelijk willen laten servicen, je moet erop kunnen vertrouwen. We nemen voor de zekerheid altijd een hand marifoon mee zodat we hulp kunnen inschakelen, gelukkig hebben we die niet nodig gehad.

Terugtocht

Na wederom een rustig nachtje met bijna geen wind gaan we na het ontbijt anker op. De nieuwe ankerlier die we hebben geplaatst werkt prima, doordat deze handmatig is, is het anker ophalen gelijk een goeie fitness oefening voor de zondag morgen. De lichte wind uit het noord westen zijn ideale omstandigheden voor onze gennaker en dankzij de meegaande stroom houden we ook nog een respectabele snelheid. Als we het zeil net na de haven van Vlieland hebben gehesen komt er iemand in een rubberboot langszij om te vragen of we ook een foto willen want het ziet er zo mooi uit….

Foto van Johannes van der Schaar

Als we bij Harlingen stuurboord uitgaan zien we de masten van de tallships die daar het weekend liggen. Het laatste stuk richting Kornwerderzand is nog goed bezeild met de gennaker. Met aantrekkende ruime soms halve wind vliegen we over het water en halen de een na de ander in. Eind van de middag passeren we de sluis en varen terug naar onze ligplaats in Makkum. Dit was weer een heerlijke mini vakantie met z’n viertjes.