Kleine meisjes worden groot

November 2019

Om zeven uur ’s ochtends loopt Wende onze hut binnen, “er hangen slingers, mag ik nu een cadeautje?”. Ons oudste piraatje is vijf jaar en begint haar dag dus vroeg. Als na de cadeaus en het pannenkoekenontbijt we oma kunnen ophalen van het vliegveld is het feest helemaal compleet…

Na onze avonturen in Marokko hebben we het anker laten vallen bij Playa de el Castillo bij Arrecife. De eerste dagen staan in het teken van uitrusten, opruimen en wassen. Het is goed dat we snel zijn vertrokken uit Agadir aangezien de wind steeds verder toeneemt en we schepen zien binnen hobbelen met dubbel gereefde zeilen en een klein puntje genua. Wij hadden alleen veel wind en een rommelige zee bij Agadir maar de rest van de tocht prachtig kunnen varen.

Het water is helder blauw en iedere dag zwemmen we achter de boot. De meiden vinden het heerlijk en voelen zich vrij in het diepe water, uiteraard wel met zwemvestjes. Isa durft zelfs van de boot te springen nadat ze in de zwembaden van Marokko heeft geoefend. Ze gaat dan kopje onder en komt lachend boven, tenzij ze vergeet haar mond dicht te doen. Dan komt ze proestend boven. Wende is iets berekender en laat zich liever via het trapje in het water zakken.

Bijboot misère

Er is in Arrecife geen handige plek om je bijboot achter te laten. Als we dan ook nog eens horen dat er recent eentje is gestolen, wat we ook al in een online review (Navily) hadden gelezen, dan laat je je bijboot niet rustig achter. Vanaf half tij kan je onder een paar bruggen door helemaal het centrum in varen en vlak bij de terrasjes aanleggen. Bij laag water varen we naar de binnenkant van de dam waar we achter liggen. Hier zijn trappen waardoor je met ieder getij omhoog en naar beneden kan klimmen. De kade is alleen vrij ruw en de trap spekglad, oppassen dus. We hangen ter bescherming een fender aan de zijkant van de boot. Als we terugkomen van een gezellig avondje met Temanu’a in Arrecife zijn we blij dat de boot er nog ligt maar op het moment dat we dichterbij komen zien we dat de voorste luchtkamer niet meer op spanning staat, deze is dus lek sh*t. De boot drijft nog net genoeg om terug te varen zonder teveel gewicht en gelukkig kunnen Frouk en de meiden in Temanuiti mee varen. We hijsen het bootje gelijk aan dek en plakken het de volgende dag. Als tijdens het plakken de bus lijm omvalt en door de kuip loopt is het feest compleet, grrrrr. Gelukkig lukt het wel om de boot te plakken en we mogen tijdens de 24 uur droogtijd gebruik maken van Temanuiti. Ondertussen drijft en vaart ons boodschappen bootje weer, je kan echt niet zonder. Voor vertrekkers in spè, kies een degelijk bootje met grote tubes zodat je droog over kan varen. Een vaste kiel is fantastisch om te varen maar moet je wel kunnen opbergen. Voor ons is de Caribe met opblaasbare kiel een goed alternatief, deze past opgevouwen in het voorste luik (saillocker).

Verjaardag in korte broek

De dag begint heerlijk warm, de taxichauffeur naar het vliegveld zegt dat 31 graden niet normaal is voor de tijd van het jaar. Het is een mooi contrast met Wende haar eerdere verjaardagen. Ze krijgt mooie cadeaus en mag zelf haar ontbijt kiezen. Op het vliegveld staan de meiden te popelen om oma te zien en houden keurig hun welkomst bord in de lucht als ze naar buiten loopt. Er wordt even goed geknuffeld en gezoend en Isa kan haar verhalen kwijt. Dan snel terug naar de boot voor een lunch, meer cadeaus uitpakken en om te zwemmen met oma. ’s Middags eten we taart in het stadje en als later de Temanu’a crew aan boord komt is het feest compleet. Er worden pizza’s gegeten en films gekeken door de kleintjes. Het was een fijne verjaardag.

Oma op Lanzarote

De lange broek en trui kunnen snel worden ingewisseld voor luchtigere kleding. “Het regende en was koud toen we naar Schiphol reden” aldus Oma Marjolein die snel omschakelt in de mooi-weer-modus. De dag na Wende haar verjaardag genieten we van het strandje bij Arrecife, het water blijft lang ondiep en de meiden kunnen lekker zwemmen en mee op de SUP. Terug aan boord gaan ze samen met oma koken en worden wij verbannen naar onze hut, als we eruit mogen komen is de tafel gedekt en staat er een heerlijke maaltijd klaar, wat een luxe!

Na een aantal dagen bij Arrecife is het tijd om verder te varen en op maandag halen we het anker op nadat we een laatste boodschappen run hebben gedaan. We varen naar Playa Papagayo aan de zuidkant van Lanzarote. Daar hebben we voor woe – vrij een haven en auto gereserveerd.

De groenteboer

De plaatselijke supermarkt in het centrum van Arrecife, Hyper Dino, heeft een nogal karig assortiment aan groente. Wij missen onder andere kroppen sla. We vermoeden dat het hier gebruikelijk is om inkopen te doen bij een groenteboer en dus ga ik opzoek en struin het centrum af. Los van een mini market, die echt mini is vind ik niets. Totdat ik een koelwagen van een groente en fruithandel zie staan met een chauffeur die aan het uitladen is. Ik vraag de beste man in mijn beste Spaans waar ik sla kan kopen, hij kent zijn klanten lijkt mij. “Hoeveel heb je nodig” vraagt hij en ik krijg zo een krop sla mee, van betaling wil hij niets weten. Zomaar een voorbeeld van een kleine spontane ontmoeting die je mee maakt als je je openstelt voor de wereld om je heen…

Het is zo’n 15 mijl varen naar de zuidkant van het eiland. De wind is vlagerig en wisselt van 8 naar 18 knopen. Met één rif in het grootzeil en gereefde genua varen we heerlijke halve wind. De Canarische eilanden staan bekend om acceleratie zones waarbij de wind snel kan oplopen, we zijn dus voorzichtig. Eenmaal de punt voorbij laten we ons anker vallen bij Playa Papagayo. Niet veel later gaan we even het strand op, als oma de schepjes en emmers uit de boot wil halen blijkt het water iets dieper als ze dacht en haalt een nat pak, ter vermaak van de meiden. Die nacht schommelen we behoorlijk door de swell, we hebben een onrustige nacht.

Papagayo heeft een prachtige strandje in een klein kommetje met boven op de klif een restaurant. Dit lijkt ons een prima plek om een kop koffie/thee te halen, nadat er rond de boot is gezwommen. De meiden overtuigen oma van een ochtend duik en plonsen vroeg in de ochtend in het water. Daarna tijd voor een bijboot expeditie! Eenmaal aangekomen moeten we even wachten tot het restaurant open gaat maar we kunnen genieten van een prachtig uitzicht. Het weer is wat minder zonnig en er valt zelfs een spatje regen. Na een lunch aan boord hebben we contact met de haven en we kunnen een dag eerder komen. Dus verruilen het anker voor een paar landvasten. Marina Rubicon in Playa Blanca is een grote marina met daaromheen een willekeur aan restaurants en zelfs een zwembad. We eten die avond heerlijke tapas en Isa kan genieten van glutenvrije patatjes.

De dag voor oma haar vertrek verkennen we het eiland in een huurauto. We beginnen met een bezoek aan Timanfaya national park en zien een soort maanlandschap gevormd door vulkanisch gesteente. Voor lunch stoppen we bij een klein wijnhuis, de wijn is smerig maar de tapas smaken goed. Door de harde wind en bewolking is het geen strand weer en we verkennen Teguise, een mooi stadje in het binnenland. Op het eiland zijn alle gebouwen wit (behalve de Ikea), dit geeft een mooi contrast met het zwarte landschap. Marjolein wil nog één keer uit eten in Arrecife en we vinden een leuk restaurant met heerlijk eten.

Na een snel ontbijt rijden we naar het vliegveld. Het bezoek van oma is weer voorbij gevlogen. Het was fijn om haar even mee te laten kijken in ons leven op de boot, ook al is ze soms wat ruig; probeert de inhoud van een 5L waterfles in een 0,5L flesje te persen en pompt fanatiek de zeewaterpomp uit de vloer. De meiden vonden het heerlijk om oma te zien en waren na haar vertrek een beetje verdrietig. We hebben een paar heerlijke en afwisselende dagen gehad waarbij ze alle facetten van onze reis heeft kunnen ervaren. En dan zijn we weer met z’n viertjes. Aangezien het nog vroeg is verkennen we het noordelijk deel van het eiland, wat iets groener is. Als we ’s middags bij het zwembad komen ligt de Temanu’a crew al in het zonnetje, ze zijn eerder op de dag in de haven gekomen met een verse voorraad Duvel en die moet even geproefd worden…

De komende dagen gaan we de boot opruimen en schoonmaken. Ondertussen houden we de wind in de gaten op zoek naar een goed weervenster om de oversteek van 160 mijl naar Tenerife te maken. Voorlopig staat er teveel wind en wachten we nog even af…