Duizend sterren en één nacht

Oktober 2019

Als de zon onder is en de maan nog niet boven de horizon komt varen we in een sprookje van duizend en één sterren. Overal om je heen zie je ze vonkelen en in het midden een brede band van ons melkwegstelsel, ronduit schitterend en helaas niet vast te leggen op foto. We varen tussen Europa en Afrika en maken de oversteek naar Marokko.

Na de lunch en na een afscheid van onze Temanu’a vrienden trekken we ons anker uit de grond van Culatra en zetten koers zuidwaarts. De avond ervoor hebben we nog een klein feestje gevierd met DJ Sharky (a.k.a. Lyam) en zijn nieuwe DJ set, erg cool en heel gezellig. De ankerplaats zal weten dat we er waren. Temanu’a zal rechtstreeks naar Lanzarote varen en we treffen elkaar daar weer is het plan. Om dat veilig te stellen krijgen wij één van de heilige Duvel flesje aan boord die we pas in de buurt van Temanu’a mogen openen.

Zeilen omhoog en gaan!

Eenmaal buiten de lagune is de zee rustig en staat er een mooi windje om met een knik in de schoot richting een nieuw continent te varen. Aanvankelijk koersen we zuid-oost om eerder van de wind te kunnen profiteren. Er zit namelijk nog een stuk zonder wind voor ons. De eerste nacht verloopt rustig, we kunnen heerlijk halve wind zeilen en met zo’n 6 knopen schiet het lekker op. In de vroege ochtend varen we dan toch de windstilte in en gaan op de motor verder, die draait de hele dag. Het is stralend weer en de zee is prachtig kobalt blauw, we komen nu al in Marrokkaanse sfeer. Maar als Froukje een pan hutspot maakt zijn we zo weer terug in Nederland. De dag gaat rustig over in de avond en nacht. De meiden vermaken zich goed aan boord en doen rollenspellen met elkaar en hun poppen, er worden stapels knutselwerken en tekeningen gemaakt gemaakt, er wordt gedanst, gezongen en geklommen en uiteraard filmpjes gekeken. De nieuwe films die Paul aan Froukje meegaf doen het goed, dankjewel!

Lekker chillen onderweg

Als om 21:00 alle vrouwen slapen komt er wat wind, overdag hadden we nog een poging gedaan met de gennaker maar vier knopen is ook daarvoor te weinig. Ik zet de zeilen bij en stop de motor, in rust glijden we de nacht in met boven me een prachtig schouwspel van de sterren. Niet veel later komt de maan oranje rood langzaam boven de horizon, op die momenten lijkt hij altijd veel groter. Wat is de natuur mooi.

Zonsopkomst op zee

’s Nachts wisselen we elkaar af met slapen en wacht draaien. Joost tot 00:00, Frouk tot 03:00, Joost tot 06:00. Overdag slapen we wat bij, maar ook dan moet je blijven opletten. Als ik ontbijt voor de meiden maak en even binnen ben hoor ik opeens geschreeuw, snel naar buiten en op zo’n 20-30 meter varen we langs een open vissersbootje die z’n netten binnenhaalt. Ze roepen wat in het Arabisch en wijzen dat ik moet kijken en vragen dan om sigaretten, die hebben we niet en we varen dus rustig verder maar wel meer alert. Overigens hebben we bij Porto al een keer een vissersbootje geschampt die we totaal over het hoofd hadden gezien, liep gelukkig met een sisser af. Toen waren we druk aan het kletsen met Linda en Alie die voor het eerst mee voeren.

Zon komt op boven Marokko

Langzaam komt de kust van Marokko in zicht en vanaf de derde dag varen we hierlangs. Onze telefoons maken verbinding met het netwerk maar als we een welkomst sms ontvangen van onze provider Symyo besluiten we snel er geen gebruik van te maken, €2,45 bellen en gebeld worden p/m en €5,- per MB, das niet mis. Het is ons ondertussen wel gelukt om via een kortegolf radio verbinding te maken met een walstation waardoor we mailtjes kunnen versturen en weerkaarten (GRIB) opvragen. Zo proberen we dagelijks een zeemail te sturen naar familie en walkapitein Rob en hebben dus toegang tot windvoorspellingen. Rob neemt namens ons vast contact op met de haven om onze aankomst aan te kondigen en hij geeft de laatste info over het binnen varen.

Betoverende luchten

De dagen vloeien in elkaar over en terwijl je een zee aan tijd hebt vliegen ze voorbij. Op vrijdag bakt Frouk met de meiden een brownie en we vieren zo Beppe haar verjaardag een beetje mee. Helaas kunnen we er niet in persoon bij zijn. We hebben heerlijke zeildagen waarbij overdag de gennaker haar werk doet.

Smikkelen van een Brownie

Op zondag halen we die met zonsondergang binnen zodat we klaar zijn om de laatste kaap te ronden. Zoals verwacht trekt daar de wind aan en nemen de golven toe, maar eenmaal hier voorbij wordt het water rustig en valt de wind weg. De laatste 18 mijl varen we op de motor en waar we drukte van locale vissers hadden verwacht valt dit reuze mee en hebben we een overzichtelijk aankomst. In de haven pakt de beveiliging onze lijnen aan, hij had onze radio oproep wel gehoord maar kon niet bij de radio in het kantoor. De mailtjes van Rob zijn dus ook niet gelezen in het weekend. Als de boot stil ligt en de motor uit gaat worden de meiden wakker, ook al is het 02:00. Een half uurtje later zit de douane in de kuip en fotografeert onze paspoorten. We kunnen slapen, heerlijk. Onze tweede oversteek is achter de rug en we hebben ervan genoten. Tijd voor een roadtrip, we gaan Marokko verkennen.

Details:

• Afstand – 420 mijl
• Tijd onderweg – 84 uur
• Gemiddelde SOG – 5.2 knopen
• Dolfijndichtheid – 0 (sinds Lagos geen dolfijnen meer gezien)

Aankomst Agadir

Even schoonweken na de overtocht

Yes!! Road trip!!