Koers verleggen…

Juli 2019

Regendag wasdag in Oostende

Niets is treuriger als een zomerse badplaats in de regen, jawel een Belgische badplaats in de regen is nog treuriger. Dit vooroordeel komt wellicht omdat ik nog nooit op een regenachtige dag in een Duitse badplaats ben geweest. Ja je leest het goed we zijn in België beland…

De terrassen liggen er verlaten bij waardoor de betonnen hoogbouw die aan de boulevard staat nog meer naar voren komt. Dan hebben wij het in Nederland, los van de hoogovens en de tweede Maasvlakte nog niet zo slecht gedaan met onze kustlijn. Het al oude gezegde waar de wind ons brengt heeft ons hier naartoe gebracht.

Vanuit Texel vertrekken we met hoogwater en zetten koers richting Engeland, Ramsgate om precies te zijn. We hebben van het zomerse weer op het eiland genoten, Joke en Willem hebben ons en opa en oma weer gastvrij ontvangen. De vriendelijke havenmeester Willem Anton heeft gezorgd dat we de ankerketting hebben kunnen wisselen. Maar nu varen we de zee op en de wind uit het oosten duwt ons met ruime wind langs Den Helder waar Rob Koningstein op de dijk staat met telelens en marifoon. We kletsen even kort via de marifoon en zwaaien voor de foto. Dan kijken we voor een laatste keer achterom naar de lange Jaap (vuurtoren) en nemen voorlopig afscheid van Nederland. We kunnen, los van een paar verkeersscheidingsstelsels, windmolen parken en booreilanden vrijwel in een diagonale lijn oversteken, koers zuid west.

Met ruime wind en stroom mee varen we langs Rob, dank voor de mooie foto

Ondergaand zonnetje op zee, heerlijk rustig

Na het eten valt de wind een tijdje weg en motoren we een stuk tot hij weer aantrekt. Frouk brent de meiden naar bed en gaat dan zelf ook slapen. Ze neemt de tweede wacht op zich. Na enen ’s nachts neemt de wind af en ik twijfel de motor bij te starten ter ondersteuning. Maar dan draait de wind ineens 180 graden en komt schuin van voren met maar liefst 20 knopen, best veel zeker aan de wind, met vol tuig en onverwacht. Het lukt me om alleen de genua in te rollen en maak Frouk wakker om het grootzeil te reven. Er trekt een stevig front over en het onweer dat eerst nog ver weg leek is snel dichterbij gekomen. We weten niet wat er nog meer aan komt en besluiten voor de wind weg te lopen. Aangezien we diagonaal van de Nederlandse kust wegvaren is Scheveningen nu nog de dichtstbijzijnde haven en daar koersen we op af. Gelukkig trekt de wind niet verder aan en kunnen we uiteindelijk doorvaren naar het zuiden langs de Hollandse en Zeeuwse kust. Zonde van de mijlen die we onnodig west en later oost hebben gemaakt maar wel een veilige keuze.

Gevaren route…

Aangezien voor de volgende nacht ook veel buien met kans op onweer en bijbehorende windstoten zijn voorspeld besluiten we begin van de avond Oostende binnen te lopen. En zodoende lopen we op een regenachtige zaterdag met twee zakken vol was door deze Belgische kustplaats op zoek naar een wasserette. Onderweg zien we waar deze treurnis de mens toe drijft, kopen, shoppen, spenderen… Ook wij zijn niet opgewassen tegen de kracht van de solden en kopen wat zomerse shirts voor na de regen.

Boulevard van Oostende

Het liefst zouden we “op café” en alle lokale speciaal bieren proeven, maar daar hadden Wende en Isa geen zin in. Daarom maken we het binnen gerieflijk, steken onze mooie olielamp aan en schenken een kop thee in, iets minder Rock ’n Roll maar wel lekker. Ons advies aan u geachte lezer: ga met een regenachtige dag lekker naar een Nederlandse strandtent, geniet van het wijdse uitzicht en bestel een lekker Belgisch biertje. Proost!

Als het in de dagen erna opklaart is de treurnis snel verdwenen en zeilend in de zon genieten we hernieuwd van de Belgische en Franse kust. Na Oostende bezoeken we Nieuwpoort en Gravelines voordat we het nauw van Calais oversteken en langs de Engelse kust afzakken richting The Solent en Isle of Wight.

Afkoelen in Nieuwpoort

Au revoir Gravelines

Lekker slapen onderweg