Rondje Atlantic compleet

Januari 2020

We hebben er een compleet rondje noord Atlantic opzitten als we in Nederland landen. Voor de tweede helft van de route stappen we in het vliegtuig maar niet voordat we naar Trinidad zeilen en Isis klaar maken voor de stalling…

Vrijdagavond worden we uitgenodigd om lasagne bij Temanu’a te komen eten maar niet voordat mijn wens om nog een keer samen met Lyam en Roxie te zwemmen en met de golven mee te duiken wordt ingewilligd. Dit lukt later als gehoopt omdat douane en immigratie langer duurt dan gepland. Het kantoor waar we de kosten voor verblijf moeten voldoen blijkt dicht tot vier uur en als we navragen blijkt dat we alleen contant kunnen betalen, wat we niet meer hebben. Maar de man van de havendienst heeft wel een oplossing, hij rijdt ons naar een pinautomaat als wij in ruil zes (ZES!!) flessen whiskey kopen bij de duty free shop. Eind van de middag zijn we weer terug op Isis en ruimen snel de bijboot op. Als de zon bijna onder is haalt Bert ons op om nog even naar het strand te gaan en we duiken gelijk in het water, heerlijk. De laatste Barbados dollars worden in een paar biertjes geïnvesteerd, kan niet mooier. Later genieten we van een lekkere lasagne en zo gaat ook de voorlopig laatste avond met Temanu’a voorbij…

De volgende ochtend nemen Thom en ik dan echt afscheid van Bert, Stefanie, Lyam en Roxie, toch gek na alle mooie avonturen die we samen hebben beleefd. Om 8:00 trekken we het anker omhoog en hijsen de zeilen. We kunnen zo de baai uitzeilen en rechtstreeks op Trinidad afkoersen. Met ruime wind, zo’n 23 knopen, de genua uit en een rif in het grootzeil scheuren we op onze eindbestemming af. We verwachten er ruim 35 uur over te doen en zondag met het laatste daglicht aan te komen, echter varen we lekker snel en zijn al voor de lunch bij Trinidad, een gemiddelde van 6.6 knopen en daar zijn we blij mee. In het gebied bestaat de kans piraten tegen te komen vanuit Venezuela, niet geheel onbegrijpelijk / onverwacht gezien de huidige onstabiele politieke situatie in het land en de grote tekorten. Ter voorzorgsmaatregel sturen wij ons zeilplan, verwachte vertrek en aankomsttijd als ook te varen koers, naar de kustwacht van Trinidad die de dreiging serieus nemen en extra waakzaam zijn. Overigens is er slechts van één incident melding gedaan vorig jaar. Als er ’s nachts dan toch een lampje aan de horizon verschijn die niet op de AIS zichtbaas is, wordt het even spannend. Het schip vaart in tegengestelde richting en keurig langs ons, zo komen we nog een aantal schepen tegen. Ik weet niet of het vissers zijn of schepen die hun AIS op stil zetten vanwege piraterij, ze blijven gelukkig allemaal uit onze buurt.

Bij Trinidad varen we tussen de Boca’s door, kleine eilandjes met prachtige groene kusten die steil omhoog uit de zee rijzen. Zodra we tussen de eilanden zitten valt de wind weg en nemen de golven af. Een groep dolfijnen komt ons verwelkomen terwijl we rustig op de motor varen. We besluiten een nachtje in Scotland Bay te verblijven, hier liggen we midden in de groene natuur met honderden volgels die rond vliegen en apen die tussen de bomen slingeren. s ‘Middags is het nog druk met lokale dagjes boten met motoren met veel PK’s en stereo’s met veel WATT. Nog voor de zon ondergaat keert de rust terug in de baai en beleven we de rustigste nacht sinds maanden aan boord. De boot ligt volledig stil en er staat geen zuchtje wind. Hierdoor slapen we heerlijk. s ‘Avonds worden we nog wel een paar keer opgeschrikt door vissen die keihard tegen de zijkant van de boot aan springen, die zullen de volgende dag wel hoofdpijn hebben.

Op maandagmorgen varen we naar Peaks Marina in Chaguaramus, de eerste dagen liggen we daar voor een steiger. Inchecken neemt een groot deel van de ochtend in beslag. De rest van de dag zijn we bezig met de zeilen en lijnen eraf te halen. Zo zijn de dagen die volgen gevuld met opruimen, schoonmaken, weggooien en inpakken. We zorgen dat alles droog aan boord komt en dat zoveel mogelijk dingen ingepakt zijn en beschermt tegen vocht. Het is heerlijk warm dus we zweten flink gedurende de dag, ’s middags is het dan heerlijk ok te kunnen douchen met airco op de haven. We leren nog twee andere boten kennen die ook voorbereidingen treffen om de boot op de kant te zetten, één i.v.m. werk, de ander i.v.m. familie. We hebben snel leuk contact tussen het werk door en eten een paar keer samen. Dit geeft ons de kans om onze koelkast leeg te koken, we hebben o.a. nog een pompoen vanaf Tenerife voor een lekkere soep, ongelofelijk dat die groente zolang goed blijft op een warme en bewegelijke boot.

Op donderdagochtend gaat Isis dan eindelijk het water uit. Het dek is helemaal kaal en schoon en we hoeven alleen de romp nog te poetsen, in de was te zetten en te polijsten. In de loop van de middag glimt ze weer als een hondenkeutel. Binnen doen we een laatste afwas, dweilen de vloeren nog even en plaatsten in iedere ruimte een bak met azijn en een schaaltje rijst waarmee we schimmel en vocht hopen tegen te gaan. Eén van de medewerkers van Peak brengt ons na vijven naar ins hotel bij het vliegveld, daar eten we wat en vallen vroeg in slaap.

Isis staat veilig op de kant en Peaks marine komt ons professioneel over. Ze weten wat ze doen, hebben kennis van zaken en er is continu beveiliging aanwezig. Het meeste zorgen maken we ons dan ook over vocht aan boord, hopelijk helpen de genomen maatregelen. Daarnaast plaats ik nog een dompelschakelaar onderin de bilge zodat het water dat daar terecht komt, o.a. via de mast, automatisch wordt weggepompt.

Vrijdagochtend vroeg vliegen we naar Toronto. Het vliegtuig is maar half vol en we hebben dus alle ruimte. Op Toronto moeten we een aantal uur wachten maar een afspraak met Rachel, een oud collega, breekt de tijd. De vlucht naar Amsterdam is ook niet druk en wederom hebben we de ruimte languit te zitten. Op Schiphol worden we opgewacht door Froukje, Wende en Isa, wat heerlijk om de meiden weer te zien en vast te kunnen houden.

Frouk heeft de afgelopen tijd niet stilgezeten en een huis gevonden en ingericht. Met hulp van vele vrienden en familie heeft ze een mooie inboedel bij elkaar, dankjewel voor iedereen die heeft geholpen!! Voor nu dus even niet reizen maar thuis zijn, familie gaat voor. Uiteindelijk gaan we weer terug naar de boot om onze reisplannen op te pakken, waar we dan naartoe gaan weten we nog niet. De afgelopen maanden hebben we geleerd om onze plannen on-the-fly te maken of bij te stellen. Het is dus ook niet het einde van dit blog, maar de komende tijd zullen we minder frequent berichten plaatsen. Dit was voorlopig het laatste reisverslag…