Kruispunt Kaapverdië

Dec 2019

Zodra het anker ligt kunnen zeilpakken uit en maken we ons klaar om aan land te gaan. Het bijbootje wordt opgeblazen en de motor erachter gehangen. Bij de marina vinden we een plek om deze neer te leggen en zetten weer voet aan vaste wal. We zijn op het Atlantische kruipunt tussen Europa, Afrika en Caribisch gebied / Zuid Amerika…

Met het zonnetje erbij is het heerlijk warm hier, er staat wel een stevige wind en ’s avonds koelt het snel af daardoor. Buiten de marina zie je gelijk de Afrikaanse invloeden, het leven speelt zich op staart af. Iedereen is bereid je te helpen, uiteraard tegen een vergoeding, maar dat gebeurd gelukkig niet opdringerig. De taal is een mengelmoes van Portugees en Creools, maar er wordt gelukkig ook goed Engels gesproken. Een willekeur aan auto’s, busjes, vrachtwagens en pick-ups rijdt door de straten van Mindelo. We lopen naar de douane en immigratie om in te checken, we vullen wat formulieren in en laten onze scheepspapieren achter, deze kunnen we ophalen voor vertrek.

De dagen die volgen verkennen we het stadje steeds verder en leren de lokale shops en horeca kennen. Populaire hang-out onder zeilers blijkt de floating bar naast de dingy dock. Ondertussen liggen er zo’n 8 Nederlandse boten en dus kom je altijd wel een bekende tegen bij de bar, erg gezellig.

Floating bar

We huren een auto voor een dag en verkennen het eiland wat niet al te groot blijkt. Buiten Mindelo zijn er nog een aantal veel kleinere dorpjes waar los van wat huizen weinig valt te doen. In het midden van het eiland staat een berg van 750 meter hoog, het bovenste deel is een nationaal park. We rijden tot de top en genieten van prachtige uitzichten en wilde maar dorre natuur. Op zee niveau passeren we verschillende stranden en deels ruige kusten. Rond de middag zijn we terug in Mindelo en hebben een groot deel van het eiland gezien. Het mooiste, vermoedelijk wel kunstmatig aangelegd, strand blijkt vlak naast de haven en na een lunch gaan we hier heerlijk zwemmen.

Uitzicht op de ankerbaai

Tijd voor een duik

Op zondag gaan we met de veerboot, de oude boot van Vlieland, naar St Antao. Dit blijkt een veel groener en bergachtiger eiland. Samen met de Temanu’a crew charteren we een pick-up en worden het hele eiland over gereden door een chauffeur die een woordje Nederlands spreekt. Het ene betoverende uitzicht volgt het andere op, wat een mooi landschap. Het is groen met steile bergwanden en diepe valleien, de kust is ruig en steenachtig en de golven slaan er met veel geweld op stuk. We wanen ons even in Tirol en dan weer in Jurasic Parc en vervolgens in zuid Frankrijk. Erg afwisselend en veelal adembenemend. Zoals een echt Temanu’a tripje beaamt is er enig tijdsdruk, we moeten de boot van vijf uur terug hebben. Onderweg lunchen we nog wat en rijden dan snel door. Je kan er ook mooi wandelen maar met kleine kinderen was onze pick-up rally een betere optie.

Hoge bergkammen

En diepe dalen

Achterin de pick-up racen we over het eiland

Terug in Mindelo…

…zakt de zon prachtig achter de berg

Oude veerboot van Vlieland bracht ons veilig over

Aan boord zijn we ondertussen druk met het voorbereiden op de volgende oversteek. Frouk en de meiden zullen helaas niet meezeilen maar vanaf Mindelo terug naar Nederland vliegen om kostbare tijd met familie te kunnen doorbrengen. Het schip kunnen en willen we hier niet achter laten en dus zeil ik dat samen met Thom naar de overkant, we zijn nu opties aan het bekijken waar we Isis het beste kunnen stallen. Opties zijn Curacao, Grenada of Trinidad. We leggen contact met de bootverzekering, douane en andere schepen om informatie in te winnen. Daarnaast legt Baukje contact met onze reisverzekering, we zijn geen standaard geval, en ook daar moet het nodige worden uitgezocht.

De nieuwe plannen betekenen dat er spullen gepakt worden, voorraden opnieuw geïnventariseerd, klusjes gedaan, de was wordt gedaan en we ruimen op. De gebroken bout wordt vervangen en die van de andere poot ook preventief, gelukkig heeft Ad van de Ocean Breeze een goeie set boortjes. Froukje sorteert alle kleding, een deel gaat mee naar NL, een deel kan weg en de rest kan in vacuüm zakken aan boord blijven.

De meiden nemen voorlopig afscheid van Lyam en Roxie waar ze zo fijn mee hebben gespeeld de afgelopen maanden. Wanneer we elkaar weer tegenkomen is nog onduidelijk.

We staan op een kruispunt in onze reis en hoe onze nabije toekomst eruit ziet is onduidelijk, wat we in Nederland gaan doen qua wonen, werken, school, etc. ook. Evengoed is dit voor nu de juiste keuze en we zullen onze weg wel weer vinden… Na maanden samen zijn kiezen gaan we nu twee kanten uit maar we zullen weer snel weer samen zijn.