Afstand en tijd zijn relatief…

November 2019

In 4 uur en 23 minuten vliegen we terug naar Nederland. In 4 uur en 23 minuten leggen we de afstand af die we de afgelopen vier maanden hebben gezeild. Zeilen en vliegen, een wereld van verschil maar zo ook het leven aan boord en dat terug in Nederland…

Net op tijd opent een weervenster waarmee we de overtocht naar Tenerife kunnen maken. De laatste dagen lagen we achter anker hierdoor zijn we alvast goed ingeslingerd, vooral de laatste nacht rolt de boot flink heen en weer. s ‘Ochtends maken we de boot klaar voor vertrek, ruimen de bijboot op en halen het anker op.

Met ruime wind zetten we koers richting Marina San Miguel op Tenerife. We kunnen hier bijna in één lijn naartoe varen. De wind is wat minder als de afgelopen twee weken maar er staat nog wel een flinke golfslag. Evengoed komen we goed vooruit en varen met een gemiddelde boven de 7 knopen, voor onze afgeladen Isis een mooie prestatie. Onderweg zien we voor het eerst schildpadden zwemmen, heel mooi gezicht helaas gingen we te snel om een foto te maken. Het is rustig qua scheepvaart, om ons heen slechts een paar andere zeilboten. De dag gaat rustig over in de nacht en we zeilen lekker verder terwijl de meiden slapen en de wind wat af zwakt in de nacht, we blijven tussen de vier en vijf knopen varen. s ‘Ochtends vroeg steken we de schippinglane tussen Gran Canaria en Tenerife over en varen vanaf Santa Cruz zuidwaarts. Hier maken we kennis met de acceleratiezones tussen de eilanden. De wind trekt aan tot boven de 27 knopen en we vliegen voor de wind over het water. Regelmatig zien we 9 knopen op het log, surfend van een golf zelfs boven de 10. Het laatste stukkie gaat snel!

In de haven is het even zoeken naar een plekje. We hadden gereserveerd aangezien we de boot hier willen laten liggen terwijl we in Nederland zijn. Een reservering blijkt echter niet zoveel in te houden. Initieel liggen we drie dik en de rest van de middag zoeken we naar een geschiktere plek. Deze vinden we uiteindelijk naast een motorschip dat niet zal varen de komende tijd, althans zo wordt ons verzekerd… Als we eindelijk liggen gaan we een borrel halen bij de Tabee, de Nederlandse catamaran van Frank, Lisa, Juna en Gijs. We hadden elkaar tijdens de vertrekkersdag leren kennen maar tot op heden nog niet getroffen. Leuk en gezellig om verhalen uit te wisselen en de kinderen spelen heerlijk onder toeziend oog van Opa en Oma die juist die dag aan boord kwamen. De dag erna ruimen we de boot op, pakken spullen, doen een laatste was, maken schoon en eten het eten op. Ondertussen vaart de Frank de haven in en als we klaar zijn is het borreltijd. Leuk om te horen hoe het met Jur en Jet gaat. Met onze laatste restjes eten maakt Frouk heerlijke wrap-pizza’s die we met z’n allen lekker opeten.

Het is nog even hectisch en de tijd vliegt voordat we klaar zijn voor vertrek en iets te laat komen we bij Frank die zo lief is om ons naar het vliegveld te brengen. Tot overmaat van ramp raakt Frouk haar telefoon kwijt, dit ontdekt ze als we op het vliegveld lopen. Erg balen, vooral van de foto’s die erop staan. Niets aan te doen, sim blokkeren, nieuwe aanvragen en opzoek naar een nieuwe telefoon…

De vlucht is lang en saai, maar de meiden gedragen zich voorbeeldig. Eenmaal buiten de gate staat Pake ons op te wachten, een fijn weerzien. Via een patatje onderweg rijden we naar Beppe in Veenwouden. Het is koud, brrr. Maar binnen is het warm en fijn om Beppe te zien. De dagen die volgen staan in het teken van familie, de mooie bruiloft van Martijn en Inger, Sint vieren, Wende’s verjaardag vieren, vrienden ontmoeten en vooral samenzijn. Het is fijn iedereen weer te zien maar ook gek hoe snel je weer gewend bent in Nederland te zijn. Alsof de boot niet op Tenerife ligt… Voor ons gevoel zijn we al heel lang op pad maar hier terug in Nederland lijkt dat toch anders, alsof we hier pas gister zijn vertrokken. Tijd en afstand zijn relatief…