Goodbye mate, vamos a Espagña

Augustus 2019

Nadat we weer met koude voeten wakker worden en alleen maar grijze lucht zien is het welletjes, tijd om naar Spanje te varen. Dat een hogedrukgebied over de Golf van Biskaje voor goede wind zorgt helpt uiteraard ook in het nemen van deze beslissing

Voordat we echt kunnen profiteren van de juiste wind varen we nog wat verder west naar Exmouth. Dit was een stuk aan de wind over een rommelige zee en dus niet zo fijn. Ons doel was Dartmouth maar dat was lang niet bezeild. De haven van Exmouth bleek vol bij aankomst, we konden wel een mooring oppikken. Na een rustig nachtje vertrekken we de volgende ochtend om alsnog naar Dartmouth te varen. Dit is aan hoger wal een stuk aangenamer varen. De aankomst is werkelijk fantastisch, aan weerszijden van de rivier staan de meest fanatische huizen op glooiende groene heuvels. We vinden een plek in een van de marina’s en zoeken snel een wasmachine. De tocht naar Exmouth was nat en eiste het eerste slachtoffer aan zeeziekte. Daarnaast maken we de boot klaar voor vertrek naar Spanje, zo’n 460 mijl en vier dagen zeilen.

Vertrekken

Weggaan is nooit ons/mijn sterkste punt met zeilen. Altijd blijft er de twijfel of alles klaar is, of wij klaar zijn en of het weer goed is. Dat in combinatie met onze langste oversteek ooit zorgt voor twijfel. Als het overdag nog flink waait besluiten we om ons vertrek met een paar uur uit te stellen tot na het avondeten. Dit geeft tevens de kans om een ritje met een heuse stoomtrein te maken, dit vinden de meiden te gek. Uiteraard wordt er nog een ijsje gehaald en kunnen we onze benen nog even strekken. Vlak voor sluitingstijd leggen we aan bij het tankschip waar we de laatste Engelse diesel tanken, tegenwoordig niet meer rood. We mogen daar even blijven liggen en genieten van ons avondeten voor we de trossen losgooien. Met ondergaande zon is het naar buiten varen misschien nog wel mooier als de aankomst.

Tsjoeke tsjoeke tuut tuut

Dag 1 – het kanaal

We varen rustig de nacht in langs de Engelse kust zuidwaarts. Alle meiden slapen en ik hou de wacht als we het kanaal opvaren. Hier wordt de zeegang rommeliger door de ZW wind van de dagen ervoor. Los van een paar vissersschepen is het rustig op zee en we varen met een knik in de schoot richting Brest. We klappen wel regelmatig flink op de golven en helaas helpt bij mij de zeeziekte medicatie niet. Maar zelfs te midden van deze miserie blijven er mooie momenten. Zoals de ontelbare sterren en de maansopkomst terwijl je je eigen gangboord aan het bevuilen bent.

Dag 2 – Brest

Gedurende de dag zwakt de wind verder af als we langzaam tussen de rand van het laatste lage en het nieuwe hoge drukgebied invaren. We steken zonder problemen de shipping lanes over, er komt weer land in zicht en we zien voor het eerst dolfijnen langs de boot. De rest van de dag komt er regelmatig een groepje met de boot meezwemmen, prachtig om te zien. Naarmate de dag vordert knap ik langzaam wat op al voel ik me nog wel slap. Eind van de middag / begin van de avond varen we langs Brest, we blijven oost van het eiland Ousant en zien een van de vele vuurtorens midden in het water gebouwd, indrukwekkende bouwwerken die zeevaarders al jaren veilig hun koers laten vinden. Gelukkig hebben we vandaag de dag ook GPS met digitale kaarten. ‘S Nachts zien we de lichten langs de Franse kust, komen eerst nog wat vissers tegen en dan wordt het rustig. We kunnen wat dommelen tijdens onze wacht en scannen iedere 20 min de horizon. Zo is zeezeilen bedoelt, genieten van de sterren, maan, zee en de wind. Hoe verder we zuid varen hoe warmer het wordt maar voor nu hebben we nog een veel lagen kleding aan en fleecedekens over.

Dag 3 – alleen

’s Ochtend worden we begroet door een groep dolfijnen die lange tijd met ons meezwemmen. Het is heerlijk om te zien hoe speels ze onder en langs onze boot schieten, soms met een sprong volledig uit het water. De wind en golven blijven vrij rustig en de gennaker gaat omhoog en blijft de hele dag staan. We gaan evengoed niet heel snel met zo’n vier knopen. De hele dag zien we geen schepen, zelfs niet op de AIS. We voelen ons hier alleen, totdat we een fontein van een walvis zien in de verte ter bevestiging van al het leven om ons heen. Voor het eerst proberen we te vissen, met een paravaan en paternoster op makreel en met onze hengel en een kunstvis op wat ook maar wil bijten. We hebben geen geluk en zeker niet de juiste kennis en vangen dan ook niets. Begin van de avond draait de wind naar pal van achter. Aangezien we op die koers enorm aan het rollen zijn besluiten er voor de nacht ruime wind af te kruisen. Bij de dagelijks controle op en onder dek zien we dat de arm die de stuurautomaat en het kwadrant verbind aan het losraken is. Gelukkig ontdekken we dit op tijd en is het eenvoudig weer vast te zetten.

Dag 4 – Eind sprint

In de vroege ochtend begint de windrichting oostelijker te worden en kunnen we weer ruime wind in één rechte lijn op A Coruña af koersen. De wind bouwt zich langzaam op, ook zien we weer wat schepen op de AIS verschijnen. We maken nu mooie snelheid en krikken langzaam ons gemiddelde omhoog. De golven beginnen ook langzaam hoger te worden en na het eten zetten we een dubbel rif in het grootzeil voor de nacht, een goeie keuze blijk later. In de avond en nacht neemt de wind steeds verder toe, ik draai stuk je voor stukje de genua verder in maar het zijn met name de hoge golven die de boot regelmatig wegzetten en laat surfen. Net als de voorgaande nachten slapen Wende en Isa door alle bewegingen en harde geluiden heen. Ik blijf de hele nacht in de kuip om snel in te kunnen grijpen mocht dat nodig zijn. Froukje is binnen, maar slaapt door al het geweld en rondvliegend fruit en meubilair nagenoeg niet. De stuurautomaat weet zelfs met dit weer goed koers te houden en met een enorme eind sprint vliegt Isis op de Spaanse kust af, zelfs als de genua bijna volledig is ingerold lopen we nog rond de zeven knopen. Naarmate we dichterbij de kust komen neemt het radioverkeer en de scheepvaart toe. Door het opspattende water is alles nat, zout en koud. Al met al een onrustige nacht zonder slaap, maar we weten wel dat Isis het kan en wij ons ook staande weten te houden.

Dag 5 – aankomst

Terwijl het langzaam licht wordt komen we onder de beschutting van het Spaanse vasteland en nemen de golfslag en wind snel af. Een prachtige zonsopkomst doet ons de nacht snel vergeten, de temperatuur loopt snel op, laagje voor laagje gaat er kleding uit en de meiden worden vrolijk wakker. We zijn in Spanje!

We moeten nog ruim 10 mijl varen naar A Coruña, tijd voor wat slaap, een beetje opruimen en wat eten. De zeilen gaan naar beneden als de wind geheel wegvalt. Als Frouk de motor wil starten gebeurt er echter niets, de start accu is overleden. Gelukkig zijn onze service accu’s alweer volgeladen dankzij de Spaanse zon en start de motor vervolgens direct. Frouk heeft contact met andere vertrekkers, de Temanua, die een plek voor ons in de haven organiseren. Daar aangekomen bevinden wij ons gelijk temidden van gelijkgestemden aan een steiger met vrijwel alleen maar vertrekkers boten.

460 mijl en 88 uur verder zijn we voor ons gevoel echt op reis. Het was een mooie en afwisselende tocht, de meiden hebben zich perfect aangepast aan het leven op zee. Wij hebben een goede balans kunnen vinden tussen zeilen, huishouden, navigeren, spelen en slapen, Frouk heeft zich ondertussen echt ontwikkeld tot serieuze zeiler en bediend de zeilen, past de koers aan terwijl ze de lekkerste gerechten op tafel tovert, een top wijf. Wende was blij dat we er waren omdat ze dan weer twee boekjes/verhaaltjes krijgt voorgelezen voor het slapen.

In de dagen die volgen verkennen wij A Coruña en genieten van het Spaanse leven, eten, drinken, strand en muziek. Ook wordt de boot opgeruimd, bijgeslapen en geklust. We leren andere vertrekkers kennen, o.a. Ile du Nord waar we gelijk leuk contact mee hebben. Het is heerlijk landen hier maar zodra de nieuwe ankerlier werkt en de startaccu is vervangen gaan we verder naar het westen, op naar de Ria’s.

En dan nog dit:

• Er is een sokkenmuis aan boord en Isa en Joost hun sokken zijn slachtoffer geworden. We gaan op onderzoek.

Onze stuurautomaat Mr Ray wordt geridderd tot Sir Ray

We hebben nog geen kapper gevonden